ياد داشت
يكم. قرآن كريم، وحى الهى است كه بر پيامبر خاتم فرود آمد و رسالت روشنگرى در زندگى انسان را براى هميشه بر عهده دارد. هر گونه قرابت فكرى، رفتارى و تعقلى با اين كتاب مقدس، زمينه نورانيت جان فرد و جامعه را بيشتر مهيا مى سازد. پرداختن به اين كتاب الهى در تمامى سطوح و لايه ها (مسّ، قرائت، تفسير، تدبر و تمسّک) بركت آفرين و فروغ بخش است.
دوم. ريشه معرفت و دانش بشرى بر دو ركن تأملات فردى و تضارب آراى جمعى استوار است؛ هر يک بدون ديگرى در جايگاه خود قرار نمى گيرد و تضارب آراى جمعى اگر با تأملات فردى همراه نشود، عمق نخواهد داشت و تأملات فردى اگر به تضارب آراى جمعى نرسد، به صواب دست نخواهد يافت. عمق و صواب در گرو اين دو ركن حاصل مى آيد. همايش ها و كنگره هاى علمى اين دو ركن را يكجا در خود جمع مى كنند؛ در يكسو تأملات فردى است و در ديگر سو تضارب آراى جمعى. بايد تلاش كرد كه اينگونه محافل علمى، به حداكثر برخوردارى از تأملات فردى و تضارب آراى جمعى برسند.
سوم. بالندگى هر جامعه اى در گرو ريشه دارى در گذشته و تكاپو و تلاش هاى علمى و عملى حال، شكل مى گيرد. بريدن از گذشته و بى اعتنايى بدان، جامعه را سبک و ضعيف مى گرداند و در عرصه جدال هاى فكرى و فرهنگى از پاى در مى آورد. مسلمانان با ميراث غنى گذشته مى توانند از اين ركن بالندگى استفاده برند و در صدد بهره گيرى از ركن ديگرش، يعنى تكاپوهاى علمى و عملى برآيند. برخى تنها به گذشته اعتنا مى كنند و برخى ديگر تنها به تلاش هاى حال مى بالند. اگر اين دو قرين نشوند، بالندگى و سربلندى نصيب نخواهد شد.
كنگره بزرگداشت شيخ ابوالفتوح رازى، مفسر عالى مقام قرن ششم هجرى بر پايه سه اصل ياد شده شكل مى گيرد؛ پرداختن به قرآن، احياى ميراث غنى گذشته و نقد و بررسى هاى جمعى سه هدف اصلى برگزاركنندگان كنگره است. آنان، با تمام توان، در تحقق اين سه هدف مى كوشند و موفقيت و دستيابى به اين اهداف را، پس از توفيق حضرت احديت و ذوات مقدس معصومان عليهم السلام، رهين همكارى علمى صاحب نظران و اهل فكر مى دانند.
