کرامتی از حضرت عبدالعظیم علیه السلام

حضرت آیة الله سید عزالدین زنجانی نکتۀ مهمی به نقل از والد محترمشان، مرحوم حضرت آیة الله حاج سید محمود حسینی الموسوی قدس سره در مورد زندگانی گهربار حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام فرمودند که بسیار قابل توجه می‌باشد. آن مرحوم می‌فرمودند که اولاد حسن بن علی علیهما السلام نسبت به عموزاده‌های خود حسین بن علی علیهما السلام عداوت خاصی داشتند، تا آنجا که یکی از آنان خانۀ امام صادق علیه السلام را به آتش می‌کشد و از معجزات آن حضرت این بود که، حضرت امام صادق علیه السلام فرمودند: از اولاد حضرت ابراهیم علیه السلام نباشم اگر از میان آتش نتوانم بگذرم و حضرتش به سلامت از میان آتش می‌گذرد و این یکی از معجزات آن بزرگوار بوده است. اما حضرت عبدالعظیم علیه السلام، بر خلاف برخی از گذشتگان، آن چنان شیفته و عاشق ائمۀ معصوم علیهم السلام بوده‌اند که هر زمان به خدمت ولی و امام خود حضرت امام علی النقی ابن رضا علیه آلاف التحیة و الثناء می‌رسیدند، در مقام تکریم و بزرگداشت ولی اعظم زمان خود با ریش مبارک خود کفشهای آن حضرت را می‌روفتند.

  خاطرۀ جالب دیگری که حضرت آیة الله زنجانی خود شخصاً فرمودند که، مرحوم والدۀ معظم له به شدت مبتلا به سرطان بودند، تا آنجا که به کلی از ایشان قطع امید کرده بودند، لذا معظم له همراه با برادر خود به حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام توسل می‌جویند و در حرم حضرتش به ختم ذکر «اَمّن یجیب» می‌نشینند و در این زمان به پزشک حاذقی که خود در سرحد جنون بوده مراجعه می‌شود، پزشک یک آمپول تجویز می‌کند و می‌گوید: بیمار با تزریق این آمپول بشدت تب خواهد کرد ولی همه تومورها آب خواهد شد. مادر با توجه خاصۀ حضرت عبدالعظیم علیه السلام بدین ترتیب از آن بیماری صعب نجات یافت و پانزده سال بعد هم حیات داشتند.