به هنجارى و نا به هنجارى رفتار در روانشناسى معاصر و مقايسه آن، با طبقه بندى «الکافى»
چکيده
يکى از دشوارترين چالش هايى که متخصّصان حوزه آسيب شناسى روانى، با آن رو به رو هستند، تعريف رفتار نا به هنجار است، به اين معنا که بين روانشناسان، تقريباً توافق کمى در اين زمينه وجود دارد. يکى از اساسى ترين علل اين ناهماهنگى و سردرگمى، اين است که مبناى فلسفى علوم جديد (بويژه علوم انسانى)، انسان گرايى (اومانيسم) است. در اين مقاله، ديدگاه ده نفر ازصاحب نظران روانشناسى بالينى، در مورد ملاک هاى نا به هنجارى رفتار، بيان مى شود. پس از آن، به اختصار، به نقد انسان گرايى پرداخته شده است. نظريه علماى اخلاق اسلامى نيز که با رويکرد ارسطويى، مرزهاى رفتار و صفات پسنديده و ناپسند را مشخّص کرده اند، نقد مى شود و سرانجام، امتيازات کتاب «الکافى» با طبقه بندى «ايمان و کفر» تبيين مى گردد.
-----------------------------------
*عضو هيئت علمى دانشگاه علاّمه طباطبايى.
