واكاوى اعجاز قرآن با تكيه بر نظريه صرفه از ديدگاه سيّد مرتضى
قول به صرفه، يكى از پر مناقشه ترين وجوه اعجاز قرآن است كه بيشترين شهرت خود را در ميان علماى پيشين اماميه، با نام سيّد مرتضى به دست آورده است. در اين مقاله، ضمن پذيرش قول به صرفه و بررسى اقوال صرفه و نقد آنها در زمينه هاى صرف انگيزه و علم و قدرت، قرآن نه فقط كلام الهى، بلكه به عنوان فعل الهى با ساير معجزات پيامبران مقايسه و بررسى مى گردد. بررسى ها بر اساس روش توصيفى ـ تحليلى نشان دهنده اين است كه براى اثبات معجزه بودن قرآن، مى توان آن را در «حيطه علم و قدرت الهى» مطرح كرد و ساير وجوه اعجاز را با عنوان ويژگى هاى قرآن، از قبيل ويژگى هاى ادبى، علمى، عددى، تاريخى، غيبى، معرفتى و ... طرح نمود و به دنبال آن، شيوه اى جديد براى پاسخ به شبهات قول به صرفه، نظير معجزه بودن خود صرفه به جاى قرآن، نزول قرآن با عبارات ركيک به جاى فصيح، مسلمان شدن همه اعراب و ... ارائه نمود.
واژگان كليدى: اعجاز قرآن، ويژگى هاى قرآن، قول به صرفه، علم و قدرت الهى، سيّد مرتضى.
*. دانشجوى ارشد علوم قرآنى دانشكده تربيت مدرّس قرآن مشهد نويسنده مسئول.
**. عضو هيئت علمى دانشكده تربيت مدرّس قرآن مشهد.
