انكار امامت فرادينى در نظر سيّد مرتضى

تفسير امامت به رهبرى در امور دين و دنيا، در ميان متكلّمان، سابقه اى ديرينه دارد؛ ولى سيّد مرتضى، امور دنيوى را از شمول اين تعريف، خارج ساخته است. بر اساس تفسير مضيق وى از امامت، قهرا دو مسئله علم امام و عصمت امام نيز تضييق پيدا كرده، به همان امور دينى اختصاص پيدا مى كند. چنين ديدگاهى، چه به لحاظ مبانى كلامى و چه از نظر نتايج آن، موضوعى شايسته تحقيق است كه در اين مقاله براى تبيين آن بر اساس اسناد به جا مانده از سيّد، تلاش شده است و البته پس از دو بحث موجز در باره امامت فرادينى و علم فرادينى، بيشتر به پيامدهاى اين نظريه در باب عصمت، پرداخته شده و به برخى ابهامات آن، اشاره گرديده است.

واژگان كليدى: امامت، عصمت، علم امام، سيّد مرتضى، سهو، اطاعت. 

---

*. استاد و پژوهشگر حوزه و دانشگاه.