الناصریات
این کتاب بر ۲۰۷ مسألۀ فقهی و اعتقادی مشتمل است و سید مرتضی آن را در مقام شرح و نقد و غنی‌سازی فقه جد خود «حسن اطروش» صاحب «دیلم» و «طبرستان» تألیف کرده است.
صاحب ادب المرتضی گوید: «معروف است که «حسن اطروش» زیدی بوده، ولی بسیاری از علماء امامیه او را شیعۀ اثناعشری می‌دانند، و بر حسب آنچه از همین رساله به دست می‌آید او امامی اثناعشری نبوده، زیرا در بیشتر مسائل فرعی، و بسیاری از مسائل اعتقادی برخلاف مذهب امامیه حکم کرده است» و برای اثبات نظر خود به مسألۀ ۲۰۵ و ۲۰۷ استشهاد کرده است.[۱]
این کتاب به سال ۱۲۷۶ هـ در ضمن «الجوامع الفقهیة» در ایران چاپ شده، و از این لحاظ حائز اهمیت است که اولا مذهب «الناصر» و دعوت او را در بلاد دیلم بیان داشته، و ثانیاً مذاهب مختلفه خصوصاً مذهب زیدی و اثناعشری را در یک جا جمع کرده است.
در این کتاب نیز بعضی از مؤلفات خود را از جمله: «کتاب الخلاف»[۲] و «مسائل اصول الفقه»[۳] و «العدد»[۴] و «تنزیه الانبیاء»[۵] نام برده است.
