سیّد مرتضی در آثار و متون اهل‌سنّت
این مقاله، در بارۀ دیدگاه علمای اهل‌سنّت نسبت به سیّد مرتضی، (یکی از علمای قرن چهارم شیعه)، چند مطلب را بررسی خواهد کرد:
الف. سیّد مرتضی، برادر بزرگ سیّد رضی (گرد‌آورندۀ نهج البلاغه) است که در سال ۳۵۵ ق، در بغداد به دنیا آمد و در سال ۴۳۶ ق، دیده از جهان فروبست.
نَسَب وی از طرف پدر به امام کاظم علیه السلام و از طرف مادر به امام زین العابدین علیه السلام ، منتهی می‌گردد.
ب. مورّخان اهل‌سنت، گروهی از چهره‌های برجستۀ قرن چهارم را در فنون مختلف برشمرده‌اند که سیّد مرتضی نزد آنان علم آموخته یا از ایشان روایت کرده است. او همچنین شاگردان فراوانی را تربیت نموده که هر یک، از نامداران و مفاخر تاریخ اسلام و فرهنگ شیعه هستند.
ج. سیّد مرتضی دارای آثار گوناگونی در زمینه‌های علوم عقلی و نقلی است. این آثار، مورد توجّه اندیشمندان اهل‌سنّت واقع شده و بعضی از تألیفات او، تحسین محقّقان اهل‌سنّت را برانگیخته است.
د. در میان عالمان اهل‌سنّت، سیّد مرتضی از جایگاه علمی و اجتماعی والایی برخوردار است و بعضی از محقّقان اهل‌سنّت، وی را از جمله چهره‌های درخشان تشیّع در قرن چهارم دانسته و وی را دانشمندی عالم، ادیب، بلیغ، فصیح، فقیه، شاعر، متکلّم، امام، مواظب بر تلاوت قرآن و قیام در شب، معرفی کرده‌اند.
واژگان کلیدی: سیّد مرتضی، علم الهدی، شریف مرتضی، سیّد رضی، اهل‌سنّت.
*. دانش آموختۀ سطح چهار حوزۀ علمیه قم و کارشناس حوزۀ مذاهب اسلام.
